شب می خوابیم ناگهان بیدار می شویم و خودرا  در صحرای محشر  مشاهد می کنیم  خداوند اعمال ما را یک به یک مورد بررسی قرار می دهد می بینیم که پرونده ی اعمال مان چندان خوشایند نیست لحظه ای به دنیا بر می گردیم و به یاد می آوریم که چگونه در به دست آوردن کالای ناچیز دنیا با همدیگر رقابت می کردیم و سعی می کردیم که در به دست آوردن دنیا هر جوری که شده از همسایه دوست و رفیق عقب نمانیم وکارهای نیک را بسیار ناچیز می شمردیم و فکر می کردیم که اگر در به دست آوردن اموال و مال دنیا از دیگران پیشی بگیریم  ما برنده شده ایم اما  دنیایی هست با نام آخرت که فقط اعمال نیک چاره ساز کار ماست پشیمان می شویم ولی افسوس دیگر، دردی را دوا نمی کند راستی ما چقدر در کارهای خیر و عام المنفعه مشارکت و مسابقه می دهیم ما چقدر نسبت به کارهای خیر و اعمال صالح دیگران غبطه خورده ایم و از خدا خواسته ایم که به ما این قدرت را بدهد تا بتوانیم در کارهای خیر پیشگام شویم چقدر نسبت به فردی که در نماز های صبح شرکت می کند و یانماز های پنج وقت در مسجد از او فوت نمی گردد حسادت ورزیده ایم و سعی کرده ایم که از او عقب نمانیم چقدر از خداوند خواسته ایم که به ما توفیق حج را بدهد  اگر همه ی  ما همان طور که برای جمع کردن مال برای خود و خانواده مسابقه می دهیم برای کارهای عام المنفعه  مسابقه می دادیم و دربرآورده کردن مایحتاج جامعه  و افراد جامعه از همدیگر سبقت می گرفتیم. شاید جامعه ی ما رنگ و شکل دیگری داشت شاید کسی بگوید ما که ثروتمند نیستیم که برای جامعه خرج کنیم این برعهده ی ثروتمندان است باید بگویم این ثروت نیست که کار انجام می دهد بلکه فکر است که کار را پیش می برد لازم است تک تک افراد جامعه همانطور که به فکر خود و خانواده است به فکر جامعه و باشند و دراین راه مسابقه بدهند.

دوستان لازم است لحظه ای فکر کنیم و ببینیم از این عمری که از خدا گرفتیم(  هشتاد هفتاد شصت و .... )چه کار خیری  انجام داده ایم و چه یادگاری از خود به یادگار گذاشته ایم. کاری نکیم که در صحنه ی قیامت که دیگران حاصل صدقه ی جاریه ی خود را می بینینند ما در آن جا شرمنده باشیم.

 

پرسید زیر لب یکی با حسرت                کزماها بعدها چی یادگاری می خواد بمونه